Testowanie bezpieczeństwa otwartego i zamkniętego źródła — które pasuje do Ciebie?

Firmy i zespoły IT nie są jedynymi beneficjentami trwającej rewolucji cyfrowej. Złośliwi aktorzy wykorzystują również najnowsze wschodzące technologie, aby wymyślać nowe pomysły na cyberataki i poszerzać bazę swoich ofiar z wielkiego biznesu do codziennego właściciela witryny WordPress, który nie ma nic więcej niż kilka wtyczek bezpieczeństwa, które mogą sobie poradzić.

Z ryzykiem cyberataków coraz bliżej domu. Zapotrzebowanie na bezpieczne środowisko biznesowe jest stale wysokie, dotyczy to zarówno małych, jak i dużych firm, a także programistów i twórców stron internetowych.

Kierownicy organizacji szukają najlepszego sposobu na przetestowanie swojego oprogramowania lub witryn internetowych pod kątem bezpieczeństwa i ochronę przed hakerami. Ale chociaż nie ma niedoboru opcji bezpieczeństwa, największym wyzwaniem, przed którym stoją dziś zespoły IT, jest przejście poza debatę na temat bezpieczeństwa oprogramowania otwartego i zamkniętego. Pytanie za milion dolarów brzmi: „Które z tych dwóch podejść jest bezpieczniejsze?”

W tym poście przyjrzymy się bliżej każdej z tych opcji i wyjaśnimy, dlaczego warto rozważyć jedną z nich.

Wyjaśnienie testowania bezpieczeństwa otwartego i zamkniętego źródła

Narzędzia bezpieczeństwa oprogramowania typu open source

Open source odnosi się do niezastrzeżonego oprogramowania, którego kod jest dostępny dla każdego. Modyfikuj (dodając lub usuwając) i rozpowszechniaj bezpłatnie.

Innymi słowy, autorzy tych narzędzi nie trzymają kodu źródłowego w tajemnicy. Zamiast tego udostępniają oprogramowanie typu open source w publicznym repozytorium z bezpłatnym dostępem do określonych funkcji używanych do jego tworzenia.

Umożliwiając dostęp do kodu zaplecza, pierwotni autorzy technicznie usuwają wszelkie bariery dla aplikacji. Pozwala to innym programistom na badanie procesu tworzenia aplikacji. Opracuj nowe sposoby modyfikowania i ulepszania go, aby odpowiadał zamierzonemu celowi.

Jak wskazuje Snyk, głównym punktem podejścia do skanowania podatności na ataki open source jest zachęcenie społeczności programistów i inżynierów do współpracy i opracowywania nowych technologii, które rozwiązują bieżące problemy.

Przykłady narzędzi do testowania bezpieczeństwa typu open source obejmują Snyk, Kali Linux i OSSEC.

Narzędzia zabezpieczające oprogramowanie o zamkniętym kodzie źródłowym

Oprogramowanie o zamkniętym kodzie źródłowym jest również znane jako oprogramowanie zastrzeżone. Jest to dokładne przeciwieństwo podejścia OSS, ponieważ autor (lub organizacja) bezpiecznie blokuje i szyfruje kod źródłowy, odmawiając wszystkim innym dostępu.

To znaczy, że inni programiści i programiści nie mogą czytać, modyfikować, kopiować i rozpowszechniać oprogramowania według własnego uznania.

W przeciwieństwie do oprogramowania typu open source, technologia prawnie zastrzeżonego oprogramowania nie jest tak bardzo zależna od wkładu społeczności. W poniższych sekcjach wyjaśnimy, jak wpływa to na bezpieczeństwo oprogramowania.

Wielka debata: otwarte i zamknięte bezpieczeństwo oprogramowania

Jeśli chodzi o porównanie tych dwóch podejść, największą uwagę poświęca się bezpieczeństwu. Zwolennicy oprogramowania o zamkniętym kodzie źródłowym twierdzą, że hakerzy nie mogą manipulować rdzeniem tak, jak chcą, ponieważ jest on zamknięty dla publiczności.

Po drugie, autorskie oprogramowanie jest tworzone przez zespół najlepszych programistów i nadchodzące startupy w kontrolowanym środowisku wspieranym przez czołowych gigantów technologicznych. Chociaż żadne oprogramowanie nie może być w 100% bezbłędne, uważa się, że produkty te są wyższej jakości, ponieważ skoncentrowany zespół dokładnie kontroluje kod w celu zmniejszenia ryzyka luk i błędów.

Ale właśnie tego najbardziej obawiają się zwolennicy oprogramowania open source do testowania bezpieczeństwa. Ponieważ przeglądanie i badanie kodu źródłowego przez użytkowników jest prawie niemożliwe, nie ma możliwości oceny jego poziomu bezpieczeństwa. W takim przypadku entuzjaści zamkniętego źródła nie mają innego wyjścia, jak tylko w pełni zaufać, że programiści byli na szczycie swojej gry podczas zabezpieczania kodu.

Główną zaletą niezastrzeżonego oprogramowania do testowania bezpieczeństwa jest społeczność programistów przeglądających i oceniających kod źródłowy. W ten sposób wiele oczu (białych hakerów, myślących przyszłościowo współtwórców i użytkowników) skanuje kod w poszukiwaniu trojanów typu backdoor, błędów i luk w zabezpieczeniach.

Podatność dnia zerowego

Nie da się obejść faktu, że open source jest kilka kroków do przodu, jeśli chodzi o luki dnia zerowego. Luka zero-day to luka w zabezpieczeniach, którą można wykorzystać, o której cyberprzestępcy wiedzą, zanim deweloper ma o niej wskazówkę.

Jest to luka wysokiego ryzyka, ponieważ programista nie jest świadomy jej istnienia. Więc nie ma łatki gotowej do naprawienia tego.

Należy zauważyć, że niektóre luki mogą zająć od jednego dnia do kilku miesięcy. Zanim deweloper je odkrył. I nawet po wydaniu łaty na lukę, nie wszyscy użytkownicy szybko ją wdrażają.

Po wykryciu luki hakerzy działają szybko, aby zinfiltrować oprogramowanie i przeprowadzić atak typu zero-day. Kod exploita dnia zerowego (kod napisany w celu wykorzystania nieodkrytej luki). Może być również szeroko sprzedawany w ciemnej sieci, dodatkowo zwiększając skalę ataku.

Zarówno produkty o otwartym, jak i zamkniętym kodzie źródłowym są podatne na luki i ataki typu zero-day. Jednak kiedy do tego dojdzie. Systemy o zamkniętym kodzie źródłowym są bardziej podatne na to ryzyko niż aplikacje o otwartym kodzie źródłowym.

Ataki dnia zerowego na powszechnie używane oprogramowanie własnościowe, takie jak Microsoft Windows, iOS, Java, Adobe Flash i Skype. Uważa się, że mają one znacznie wyższy zwrot z inwestycji. W przypadku komponentów typu open source luka zero-day nie jest częściowo poważnym zagrożeniem. Z powodu wielu oczu skupionych na kodzie.

Fani OSS doceniają, że nie muszą kontaktować się z deweloperem w sprawie luki w zabezpieczeniach. Czekają na rozwiązanie. Gdy inni programiści odkryją błąd w OSS. Przesyłają poprawkę do opiekunów projektów, w których jest ona recenzowana przed wdrożeniem.

Z tego powodu współcześni twórcy oprogramowania zgadzają się, że szybkość naprawiania luk w OSS. Nie ma sobie równych w świecie oprogramowania własnościowego.

Pamiętaj jednak, że teoria „wielu oczu” w podejściu do oprogramowania open source jest tylko przypuszczeniem. Utrzymanie oprogramowania wymaga nie tylko zasobów, ale także czasu. Nawet przy jego otwartości nie ma gwarancji, że zespół wolontariuszy ma niezbędne środki finansowe, aby aktualizować kod. Jeśli już, to opiekunowie są po prostu ochotnikami, którzy nie mają obowiązku przeglądania i radzenia sobie z błędami w kodzie.

Oprogramowanie do testowania zabezpieczeń otwartego lub zamkniętego źródła — w jaki sposób?

Debata na temat oprogramowania otwartego i zamkniętego jest daleka od zakończenia, ponieważ każdy framework ma swoją listę mocnych i słabych stron. Ale niezależnie od tego, czy są otwarte, czy zamknięte, nie ma z natury bezbłędnych programów, ponieważ wszystkie kody są pisane przez ludzi.

W praktyce nie ma dobrej ani złej odpowiedzi. Chodzi o wybór między oprogramowaniem do testowania bezpieczeństwa o otwartym i zamkniętym kodzie źródłowym. Twój wybór sprowadza się do konkretnych potrzeb w zakresie bezpieczeństwa firmy i tego, czy masz wystarczającą ilość zasobów.

W związku z tym to do poszczególnych firm i ich zespołów IT należy identyfikacja i korzystanie z godnego zaufania oprogramowania. Jeszcze bardziej krytyczna jest potrzeba utrzymania. Następnie zaktualizuj program i zapewnij regularne testy bezpieczeństwa.